MOEDER AARDE
Moeder Aarde is een voorstelling die ons confronteert met een thema dat iedereen raakt – van jong tot oud, man of vrouw, allochtoon of autochtoon. Het gaat over onze verantwoordelijkheid voor de aarde, een onderwerp dat steeds urgenter wordt naarmate we de gevolgen van ons handelen steeds meer ervaren. Het lijkt een tijdloos en universeel thema, dat door elk volk op aarde op zijn eigen manier is benaderd. In de oude verhalen, in de mythes en legendes van verschillende culturen, werd de aarde vaak voorgesteld als een vrouwelijke kracht, een bron van leven, die we met respect moesten behandelen. Deze verhalen van Moeder Aarde, die haar kinderen beschermt en voedt, waren voor veel culturen een basis voor hun relatie met de natuur.
In deze verhalen werd de aarde niet gezien als een object of bezit, maar als een levend, ademend wezen, met gevoelens en behoeften. Haar kracht en kwetsbaarheid waren vaak met elkaar verweven, een herinnering aan de balans die we moesten behouden om haar leven te respecteren. Echter, in de moderne westerse cultuur lijkt dit concept van Moeder Aarde langzaam verloren gegaan te zijn. We zijn in een wereld terechtgekomen waarin de verbinding met de natuur steeds verder is afgebrokkeld. We hebben de verhalen over haar kracht en wijsheid verdrongen en haar plaats als levende, bezielde entiteit vergeten. In deze voorstelling willen we deze verloren verbinding opnieuw ontdekken en hernieuwen.
De voorstelling is ontwikkeld in samenwerking met mensen met een verstandelijke beperking, die een onmiskenbare rol spelen in het verhaal. Zij brengen een unieke perspectief en kracht in de vertelling, door ons te laten zien wat het betekent om in kwetsbaarheid afhankelijk te zijn van anderen. In veel opzichten lijken zij, met hun openheid en eerlijkheid, de eersten die kunnen begrijpen wat Moeder Aarde nu doormaakt: kwetsbaarheid, afhankelijkheid en het verlangen naar zorg. In de voorstelling nemen zij ons mee in een spannende zoektocht naar Moeder Aarde, een reis die niet alleen letterlijk, maar ook symbolisch is.
In hun reis gaan de spelers op zoek naar Moeder Aarde, een zoektocht die hen niet alleen naar de uiterlijke wereld, maar ook naar hun innerlijke wereld leidt. Ze doorlopen verschillende stadia van ontdekking: van verwondering, angst, hoop en verdriet, tot een hernieuwde waardering voor de aarde en voor alles wat haar leeft. Deze zoektocht wordt niet alleen een speurtocht naar een fysiek wezen, maar ook een zoektocht naar de diepere betekenis van ons bestaan en onze relatie met de aarde. Wat betekent het om Moeder Aarde te vinden in een wereld die zo ver van haar lijkt af te staan? Wat betekent het om haar te begrijpen, te respecteren en te verzorgen?
De vraag die de spelers zich stellen, en die wij ons als publiek ook moeten stellen, is: Waar leidt deze reis naartoe? Zullen de spelers Moeder Aarde vinden? En wat heeft zij hen dan te vertellen? Moeder Aarde is geen abstract idee of figuur die we ooit fysiek kunnen bereiken. Ze is altijd om ons heen, in de lucht die we inademen, in de bomen die we zien, in de oceanen die we voelen. Maar de vraag is of wij, als mensheid, bereid zijn om de verbinding opnieuw te maken, om haar te zien voor wat zij werkelijk is, en om onze verantwoordelijkheid te nemen voor haar welzijn.
De reis van de spelers is een metafoor voor onze eigen reis. Het is een oproep om te reflecteren op hoe wij de aarde behandelen, hoe wij met haar omgaan, en of we klaar zijn om de uitdagingen van deze tijd aan te gaan. Moeder Aarde vraagt ons om niet alleen haar schoonheid te bewonderen, maar ook haar kwetsbaarheid te erkennen en haar te beschermen tegen de uitputting en schade die wij haar aandoen. De spelers zullen, net als wij, door de verschillende lagen van de reis heen moeten navigeren, op zoek naar antwoorden, maar ook geconfronteerd worden met de onzekerheid van de toekomst.
De voorstelling biedt niet alleen een diepgaande boodschap over ecologie en verantwoordelijkheid, maar ook over de kracht van samenwerking en zorg. In een wereld die soms kil en afstandelijk lijkt, herinnert deze voorstelling ons eraan dat de antwoorden die we zoeken, vaak al binnen handbereik liggen – in de zorg voor anderen, in de verbondenheid met de natuur, en in de moed om onze kwetsbaarheid toe te geven.
Wanneer de spelers uiteindelijk Moeder Aarde vinden, zal haar boodschap niet zomaar een simpele oplossing zijn, maar een uitnodiging om onze houding te veranderen. Ze zal ons vragen om opnieuw naar de aarde te kijken met respect, dankbaarheid en liefde, en om de verantwoordelijkheid voor haar welzijn serieus te nemen.
De voorstelling is een uitnodiging aan iedereen, van alle leeftijden en achtergronden, om samen na te denken over onze relatie met de aarde. Het is een herontdekking van de verhalen die we al eeuwenlang met ons meedragen, verhalen die ons leren hoe we met zorg en liefde voor onze planeet kunnen zorgen. Het is tijd om de verhalen van Moeder Aarde opnieuw te vertellen, en te luisteren naar wat ze ons te zeggen heeft – niet alleen voor onszelf, maar voor de toekomstige generaties die onze zorg en verantwoordelijkheid zullen dragen.
